Retencja jest to faza występująca w leczeniu ortodontycznym – jego ostatni etap. Jej głównym celem jest utrzymanie wyników prowadzonego leczenia aparatami ortodontycznymi, czyli utrzymanie stabilności w położeniu zębów.
Gdy leczenie ortodontyczne dobiegło końca lekarz ortodonta zdejmuje aparat stały – odpowiedzialny za aktywną fazę leczenia. Jednak by zatrzymać wyniki poprzedniego leczenia musi założyć aparat retencyjny – na górnych i dolnych zębach przymocowane zostają druciki, tzw. retainery, nadal utrzymujące ich pozycję. Często w fazie retencji po aparacie stałym stosowany jest aparat ruchomy, lecz najczęściej jest to płytka retencyjna na górnych zębach. W przypadku aparatów ruchomych retencja polega na noszeniu aparatu bez aktywacji.
Retencja jest bardzo ważnym etapem w leczeniu ortodontycznym. Niektórzy pacjenci wymagają nawet dożywotniej retencji, inni jak np. młodociani powinni poddawać się retencji przynajmniej do czasu spowolnienia lub zakończenia procesów wzrostu. Wszystko zależy od decyzji i planowania poszczególnych faz leczenia ortodontycznego przez lekarza ortodontę.
Pacjent powinien świadomie podchodzić do kwestii retencji i jej nie bagatelizować. Pominięcie tego etapu w całej fazie leczenia ortodontycznego może spowodować negatywne skutki.